EMEK VERMEYENLERİN BOL KEPÇE DÜNYASI

NEVZAT AKSOY

Değerli okuyucularımız herkese dua ve se-

lamla yazıma başlıyorum.

Parayı sobaya atma…

Paranın kıymetini bilmeyen çocuğuna, ba-

bası bir gün ders vermek amacıyla, “Bundan

sonra sana harçlık yok. Kendin paranı kendin

kazan ve artık bu eve katkıda bulun, der.

Çocuk önce dayısından borç alır.Aldığı para-

yı babasına getirir verir.Babası çocuğun ver-

diği parayı alır, sobaya atar!

Ertesi gün çocuk gider bu sefer halasından

para ister ve alır.Halasından aldığı parayı da

yine getirir babasına verir.Babası çocuğun ver-

diği parayı alır, sobaya atar!

Ertesi gün çocuk gider amcasından borç

para ister.Aldığı parayı yine babasına getirip

verir.Babası çocuğun aldığı parayı alıp yine

sobanın içine atar!

Artık çocuğa kimse borç para vermez.İş ba-

şa düşmüştür.Çocuk bir küfe bulur.Hale gider,

akşama kadar orada hamallık yapar.Biraz para

kazanır.Akşam eve döndüğünde kazandığı pa-

rayı yine babasına verir.

Babası oğlundan aldığı parayı tıpkı diğer pa-

ralara yaptığı gibi sobaya atmak için doğrulup

uzandığında çocuk sıçrar ve babasının elini

tutar.

Bir taraftan babasının koluna yapışırken bir

taraftan da babasına yüksek sesle bağırır:

“Baba sen ne yapıyorsun? Sakın bu parayı

sobaya atma.Benim bu parayı kazanmak için

akşama kadar iflahım kesildi, mahvoldum” der!

Değerli insanlar hayatta yaşadığımız olaylar

ve gözümüzün önünde bir film gibi cereyan e-

den hadiseler, eğer bizler sorgulayıcı ve bir

ders çıkarma mahiyetinde zihin ve düşüncele-

rimizi yoklarsak Allah’ın bizlere verdiği bu ya-

şam ödülünü, ve yaşamı sorgulamak için önü-

müzde bir ayna gibi duran hadiseler durağında

bir ders almamız gerekir.

Bugün dünyada ve ülkemizde emek verme-

den, bir çaba sarf etmeden, bazı ülke yönetimi

olsun, ister yaşamımızdaki bazı insanların e-

mek, ve zorluğun kıymetini bilmeyen, o insan-

ların yaşadığı zorlu ruh hallerini anlamaktan

uzak oldukları için emeğin değerini anlamak-

tan uzak kalmışlardır.

Emek ve çabanın değer ve kıymetini yıllarca

görmeyen, yönetimler eskiden binbir güçlük

ve yokluklar içinde kurulan cumhuriyetimizin

bu güne kadar kazandığı milli varlıklarımızı bi-

birer birer, hiç emeğe ve bizlere bırakılan mira-

sa saygı duymadan özelleştirme adı altında

maalesef satıldı.

Ülkemizdeki değişik statüdeki insan grup-

larının, yıllarca emek verip, emeklerinin müka-

fatlarını yok sayıp, umut tacirliği yapanlar ne

kadar insan emeğine saygı duyup, bu insanla-

ra hakettiği mükafatı verdiği hepimizce aşikar-

dır.Eskiden bir ülkenin endüstüriyel sanayinin

yakıtı emek ve insan idi ;şimdi ise bilgi ve tek-

noloji yerini aldı.Üretim ve sanayileşme arttı,

fakat insana ve insan emeğine verilen değer

azaldı.

Saygı ve sevgilerimle

Paylaş

Paylaş