Hepiniz gördünüz güzel goldü

Anlatayım size Trabzonspor-Antalyaspor maç hikayesini. Denswil’in attığı golün dışında kalanları. Hepiniz gördünüz güzel goldü. Sahaya dair tek güzel olandı. Çirkin olanları konuşmayalım. Maç sonu tribünde yaşları 8-12 arası 4-5 çocuğa sordum. Nasıldı takım diye. İyi Abi dediler. Nasıl iyi dedim. Emin misiniz ? İyi Abi iyi, daha ilk maç , ligin başı normaldir. Siz öyle diyorsanız belki de öyledir dedim. Ya çocuklar zeki ya da eski Trabzonsporu bilmediklerinden. Bilmiyorum, belki çocukların dediği doğrudur. Yine maç sonu Murat’a sordum. Yaşı 45. Üniversiteden beri tribün arkadaşım. Nasıl buldun Trabzonsporu ? Kadro dışı bıraktıkları Djaniny bu takım da rahat oynar dedi. Düşün. Düşündüm, biraz idman yapsa Koita da oynar dedim. Benim izlediğim Trabzonsporda Abdülkadir dışında fark yaratan tek oyuncu yoktu. Çocuklar haklı belki. Abi ligin başı, dur demişlerdi. Durdum.

Maça Ardeşen den gittim. Gidiş dönüş 250 km. Şampiyonluktan sonra saha ile ilgili inat hikayesi bitmişti bende. Aslında yine öyle. Çok önemli değil takımın nasıl oynadığı ama bu konuşmalar olmalı. Ömrümüzün önemli bir parçası Trabzonspor. Formanı giyme, yol hikayesi, maç öncesi köfte ekmek, yüzlerini-saçlarını boyayan çocukları görmek, ellerinde bayraklarla aile fotoğrafı çekenleri seyretmek, bastonla maça gelen büyük büyük anneleri ibretle izlemek, maç öncesi birlikte şarkılar söylemek… Koca koca belediyelerin bir yıl organizasyon yaparak festival adı verdiklerinin bu şehirde iki haftada bir doğaçlama festivale dönüşmesi ve bunu yıllarca yaşayan bir birey olarak istemesenizde orada olmak istemeniz. Orada oluyorsunuz. Lig Ağustosta başlıyor. Trabzonda oynanan Agustos maçları Gurbetçi festivalleridir. Dün tribünün yüzde 80’i gurbetçiydi. Almanya, Fransa, Belçika, Kocaeli, İstanbul, hepsi. 10 yaş altı çocuklarla annelerinin Türkçe konuşmadığını farkettim. Ama çocuklar deli gibi Trabzonsporluydu. Formanın arkasına yazdırılan isimlerde bu kez çok farklıydı. Riana, Dean, Anna ve Emine, Ramazan dışında bir sürü isim. Anna ismi güzel ama. Anneyi anımsattıyor, biraz da Tolstoy’u. Hırvatistan formalı gençler gördüm. Ama hiç Arap yoktu. Yabancılar arasında bile ırkçılık yapanların bilgisi olsun. Tribünde Emineler, Ramazanlar yoktu. Sabah 6 da fındık bahçesine gitmişlerdi çünkü. Maç saati ellerini kaldıracak güçleri bile yoktu. Yoksa ilk maça, ilk heyecana, özlem duymadıklarından değil. Maça Eren Bülbül’ün annesi davet edildi. Eyvallah güzel bir davranış ama bak biz güzellik yapıyoruz, biz iyi insanlarız, vefalıyız duygusunu çevreye yaymak ve bundan beslenmek için bazen mağduriyet yaşatıyoruz o güzel insanlara. Bu konu uzun ama tek söylemek istediğim onlar yaralı insanlar ve fikirlerini alın lütfen. Şehit aileleri ile çalışan biri olarak söylüyorum ” Şehit annelerimiz diyor ki bizi sürekli ziyaret etmeniz, fotoğraf çekilmeniz, kendinizi mutlu etmeye çalışmanız bizi bazen yoruyor”. Doğaçlama yazıyorum. Üşenen bıraksın. Son birşey daha yazacağım çünkü. Söylemeden bırakmam. Sorumlusu kim bilmem ama ya kardeşim ayıptır, yazıktır, günahtır, zulümdür sizin yaptığınız ya. Stadyumun kapasitesi 42 bin. Yeni adını da yazayım sponsorua karşı sorumlu hissettim. Papara Park’ın kapasitesi 42 bin. Maç öncesi trafik ve maç sonu ortalama bekleme süresi iki saat. Dün maç 23 de bitti. Bir buçuk saat sonra otoparktan çıktık. Lan oğlum yapın şu stada bir toplu taşıma yolu da. Tranvay ya da metrobüs gibi yolu ayrı olan bir yol. Minübüsçüler izin vermiyor diye bu zulmü yapmaya hakkınız yok. Ben şahsım adına sorumluları kim ise hakkımı helal etmiyorum. Takımın kötü olmasını içselleştirdik yıllarca hiç sorun değil ama sizin bu taraftara yaptığınız kötülüğü içseleştirmeyecegiz. Bizim gibi çok beklersiniz. Neyse güzel gündü. Zehrimizi attık. 2 ay gideri var.

Yazının uzun olduğu görünüydi, okumasaydun.bır taraftarın mac ıle ılgılı tanımlaması